Maandag 9 oktober. Sommarøy en Mestervik.

Maandag 9 oktober

Vannacht sliepen we vanwege een veel te warme kamer en zeer droge lucht met het raam wagenwijd open. Zo kwam er toch iets meer koelte in de kamer, maar ook straatgeluiden. Kortom, er werd iets onrustig geslapen. Na wederom een uitgebreid ontbijt hebben we onze koffers gepakt, uitgecheckt uit het hotel en op het gemakje naar de parkeertunnel gelopen. Het betalen van de parkeertunnel ging zoals verwacht, supervlot. Ja, ik ben een snelle leerling. Ook had ik nog onthouden 😁 dat we, om uit de stad te komen, de donkere poort in moesten rijden, door de tunnel richting de luchthaven.  Omdat er  al sinds we de auto hadden opgehaald, een waarschuwingslampje brandde van de banden spanning, zijn we voor de zekerheid even langs Avis gereden om te vragen of er naar de banden gekeken moest worden. We werden gerustgesteld, het zou gekomen zijn door het wisselen van de banden. 

We zetten koers richting Sommarøy. Een klein vissersplaatsje dat bestaat uit een groter en kleiner eilandje door een brug met elkaar verbonden. Eenmaal onderweg stond er plots weer een rendier voor de auto, die op zijn dooie akkertje de straat overstak. Hij droeg een imponerend groot gewei, waardoor je niet het lef zou hebben om er eventjes voorbij te rijden. Wel weer leuk om te zien. 

De route was afwisselend qua landschap. Het ene moment zaten we dik in de sneeuw tussen de bergen, het andere moment reden we door  de herfst bontgekleurde loofbomen en naaldbomen. De weg was steeds goed sneeuwvrij. 

Zo nu en dan stopten we om de omgeving goed in ons op te nemen en mooie foto’s te maken. Op een gegeven moment stonden we op een grasveld aan een fjord om de prachtige omgeving gade te slaan toen voor ons enkele bruinvissen even boven het water uit kwamen. Tjonge, weer zo’n leuke meevaller. 

Ondanks, of misschien wel dank zij de wat lagere temperaturen is dit gedeelte van Noorwegen nu echt adembenemend mooi.  De Bergen lijken met poedersuiker bestrooid, de een iets meer dan de ander, en door de bewolking is regelmatig de staalblauwe lucht te zien. Er zijn nauwelijks toeristen, nagenoeg geen verkeer en het weer is eigenlijk best prima. Langs de route staan af en toe oude vervallen vissershuisjes die het heel goed doen op de foto. 

Aangekomen in Sommarøy, was er even tijd voor een kort wandelingetje, en een kop koffie met Appelcake. Het is een alleraardigst plaatsje met een klein haventje en kraakhelder water, waardoorheen je heel goed de zeeegels en zeesterren op de bodem kon zien liggen. 

Nog net iets verder over een kleine brug lag nog een kleiner plaatsje, Hillesoya. Daar zou ook de weg doodlopen, dus moesten we wel gedeeltelijk  via dezelfde weg terug.

Het laatste gedeelte van de route zou bijna geheel langs een fjord voeren. Bijzonder mooi. 

Omstreeks 15.00 uur kwamen we in Mestervik aan, bij het Malangen resort. Direct aan het fjord. Een prachtig uitzicht over het bijna rimpelloze water, waarin  een bijna melkachtige weerspiegeling van de wolken. Mysterieus. Ook hier weer twee bruinvisjes, jagend op kleine vissen. 

We aten vanavond in het hotel, rendierfilet in het voorgerecht en heilbot als hoofdgerecht. Simpel bereid maar best lekker.

De Aurora meldde dat er grote kansen waren om het poollicht te kunnen zien, dus dan toch maar weer even de kou in en naar de hemel staren. Er waren sterren te zien, dus dan zou het best eens kunnen dat….. Maar helaas, het was er wel maar een heel flauw gekleurd waasje. 

Morgen rijden we verder naar het eiland Senja. Naar Stonglandsleidet. Het zal zeker ook weer een mooie route worden.