Dinsdag 17 oktober

Dinsdag 17 oktober

Vandaag de eerste etappe van de terugreis gereden. Er was geen wolkje aan de hemel toen we vertrokken uit Reine. Mooi, dan konden we  nog een heldere blik werpen op het zo prachtig gelegen vissersplaatsje met de rode huisjes.

Op de heenweg naar Reine was het bar en boos met het weer en ik herkende op de route terug nauwelijks nog iets van het landschap. We stopten regelmatig om mooi foto’s te maken. Het water in de fjorden was spiegelglad waardoor het landschap bijna naadloos en rimpelloos gespiegeld werd. 

Via een korte omweg  deden we het plaatsje Eggum  nog even aan. Het stond aangemerkt als plek met een mooi uitzicht, maar de weg er naar toe was al bijzonder fotogeniek. Sommige plekken lijken heel erg op het Canadese eiland Nova Scotia. Baaitjes met kleine gekleurde huisjes, grote platte rotspartijen in het water. Erg mooi.

Een volgende stop was Henningsvær, ook weer zo’n leuk vissersplaatsje op het eiland Austvågøy ( kan het bijna niet uitspreken) Het bestaat eigenlijk uit twee kleine scheren die met elkaar verbonden zijn door een brug. 

In de enige koffiebar die open was bestelden we een kop koffie, die ons aangereikt werd door een enigszins ongemotiveerd ogende jonge dame die na het zien van onze toeristenoutfit ( fototoestel) helemaal geen zin meer leek te hebben om ons in het Engels te woord te staan. Maar toegegeven, de koffie smaakte uitstekend.

De eindbestemming van vandaag was Svolvær, waar twee dagen zullen verblijven. Svolvær wordt ook wel de hoofdstad van de Lofoten genoemd. Het hotel waar we zitten Anker Brygge, was rond 1800 ook een plek waar vis verhandeld werd. In de jaren erna heeft de plek met de oude gebouwen diverse functies gehad. Zo hebben er stoomfabrieken voor kabeljauw in gezeten, kuiperijen maar ook vissershuisjes als wel gezinswonigen. Begin 19 e eeuw was een hectische tijd voor de verwerking van skrei die voornamelijk werd gezouten of gedroogd. De gezouten vis werd geëxporteerd naar Spanje, Portugal en Brazilië, terwijl de gedroogde vis verkocht werd aan Italië. Wij overnachten in een huisje dat waarschijnlijk ooit als gezinswoning heeft gefungeerd. Met een slaapkamer op de begane grond en nog een extra kamer op de 1e verdieping. Ruimte genoeg. Het oogt een beetje oud-bollig met rood/wit geruite lampkapjes, maar ademt wel een authentieke sfeer. Best gezellig. 

Tot nu toe hebben we nog geen tegenvallende overnachtingsplekken gehad. Alles is even goed verzorgd, mooi schoon, comfortabel en compleet. 

We aten vanavond in het bij het hotel horende restaurant Kjøkkenet ( de keuken). Voor de zekerheid maar wel een tafel gereserveerd. Het oogde een beetje als het huisje van Rood kapje met de boze Wolf. Kneuterig, veel tierlantijntjes. Ook hier weer walvisgerechten op de kaart die ik nog steeds probeer te vermijden. Dus dan maar gekozen voor een menuutje bestaande uit zalmtartaar, een rundersteak met aardappel gratin en een rabarbercrumble als toetje. Dat alles werd opgediend door  een Spaanse toreador, alleen de rode lap ontbrak er nog aan, en een Noorse trol, wiens hoofd te ver naar voren reikte omdat hij eigenlijk veel te lang en lomp was om in het poppenhuisje de verfijnde gerechten op te dienen. Maar hoe dan ook  hij deed erg zijn best. Het was best een aardig menu echter de rabarbercrumble hadden ze beter achterwege kunnen laten. In vergelijking met het voor- en hoofdgerecht was dat een regelrechte aanfluiting. Ondanks de kraakheldere hemel zijn er geen goede Aurora verwachtingen vandaag. Helaas.