19 oktober een lange reisdag

Na het schrijven en publiceren van het verslag van gisteravond bleef het maar door gaan met de Noorderlichtshow. Het werd steeds heftiger, intenser en meer. Corina was al naar bed toen ik op de vlonder voor onze cabin mensen hoorde lopen. Ze gingen op een bankje zitten op de vlonder en maar naar de lucht staren. Ik dacht, als daar mensen zitten, en het werden er steeds meer,  dan moet er wel iets te zien zijn. En inderdaad, overal waar je keek was het. Bijna ook met het blote oog te zien. Pas tegen half 12 vond ik het welletjes en ging ik naar binnen. Althans dat dacht ik. Want ik kreeg de deur niet meer open. Ik keek door het raam van de deur naar binnen en in een flits zag ik iemand die al in bed lag, het hoofd heffen. Toen besefte ik pas dat ik bij de buren  aan de deur stond te trekken.

Na de vorst van de auto geschrapt te hebben zijn we vanochtend  weer vertrokken uit Svolvær. Een ieder die overweegt de Lofoten te bezoeken moet ook zeker naar dit hotel, Anker Brygge en dan zo’n huisje boeken. Echt leuk. Corina ging de sleutels inleveren en de aardige mevrouw bij de receptie wenste ons goede reis. Maar met een waarschuwing voor onderweg, want er zouden heel veel elanden op de route zijn. We hebben ze geteld: 0. Wel 80 verkeersborden met: Eland gevaar! Gelukkig waren de wegen mooi schoon. Hoe verder we van de Lofoten aftreden, hoe kouder het werd. Op een gegeven moment kwamen we in een soort dal terecht, waar het -8 gr C vroor. Een prachtig landschap met veel rijp aan de bomen, en veel sneeuw in de berm. Echt winters. Wat wel  lastig is deze tijd van het jaar, is de laagstaande verblindende zo’n. Op een nat wegdek of naast een meer rijdend was het echt niet prettig. Op de weg terug kwamen we veel bochten en meertjes tegen die we op de heenreis in tegengestelde richting hadden gereden. Zo ook bij de oude handelspost in Sandtorg. We waren na 2 uur rijden wel aan een stop en wat koffie toe. Bij de oude handelspost, waar we eerder deze reis logeerden, waren we welkom voor een ‘bakkie’.

Daarna zijn we doorgereden tot Lapphaugen, een café/ restaurant waarnaast ook een oorlogsmonument het “ Narvik 1940 monument” . Het zei ons niets, maar we zijn het restaurant ingegaan voor een lunch, het was inmiddels half twee. Wonder boven wonder konden we daar onze bestelling in het Nederlands doen, er werkte namelijk een Vlaamse mevrouw. (Waarschijnlijk is ze gewoon een ingehuurde medewerker.)

We zetten onze reis voort en na nog een 2,5 uur rijden kwamen we in Nordkjosbotn, voor onze overnachting. Een paar dagen geleden pas gereserveerd dus toen niet goed gelezen hoe de ligging precies was. Maar het blijkt een wegrestaurant met hotelkamers. Netjes hoor, maar erg druk terrein hier. 
Elanden  hebben we dus niet meer gezien, wel heel veel bevroren meertjes. Nog een week nachtvorst hier en dan is alles dichtgevroren. Toch nog een heel verhaal voor een hele dag in de auto! 😁

Morgen voor de laatste dag op het gemak naar Tromsø.