Kvaløyvågen en Grøtfjord zondag 8 oktober

Nu ik begin te schrijven realiseer ik mij dat ik gisteren al vandaag had genoemd, 8 oktober. Maar dat is dus vandaag en gisteren was 7 oktober (pff) De rest van het verhaal van gisteren klopt gelukkig wel.

Het hotel waar we verblijven bevalt uitstekend, het is rustig, schoon, mooie kamers en prima uitzicht. Ook het ontbijt laat niets te wensen over. Zeer uitgebreid met heel veel keuze. En, op een goed ontbijt kun je de hele dag teren. 
Het plan was om vandaag het schiereiland ten westen van Tromsø te bekijken. Puur om de omgeving eens te verkennen en alvast eens te inventariseren hoe begaanbaar de wegen zijn. Er is de afgelopen dagen al aardig wat sneeuw gevallen, dus voor mij als chauffeur toch wel even goed om te weten hoe de toestand is. We vertrokken na het ontbijt, omstreeks 10.15 uur richting de parkeertunnel waar de auto (veilig) gestald stond, een kleine 10 minuten lopen vanaf het hotel. Eerst betalen en dan weg. Maar dat betalen is nog best een ingewikkeld proces aan een automaat waar alles in het Noors staat aangegeven. Mijn talenknobbel kan veel woorden herleiden naar klare taal, maar nu schoot ik tekort. Een parkeer kaartje in een automaat steken is geen kunst, maar dan ook nog zorgen dat dat kaartje weer uit de automaat komt is blijkbaar Noorse wetenschap. Met mijn bankpas wilde ik de kosten van 360 Noorse kronen betalen en dacht hierin ook succes te hebben. Maar het kaartje om uit te rijden kwam niet terug. Nog maar eens proberen, met dezelfde pas. Ik vertaalde de zichtbare tekst op de automaat alsof de betaling was gelukt. Maar nog steeds kwam het kaartje niet terug. Pff, hoe komen we dan uit die garage. We vroegen om telefonische hulp, maar daar kwam geen reactie op. Onze laatste poging om dan toch maar met een creditcard te proberen bleek dé juiste goochel truc. Zelfs zonder spreuk.  Gelukkig hoefden we geen haritari bewegingen te maken om de parkeergrot te kunnen uitrijden. 
We programmeerden de TomTom om op de juiste weg naar Kvaløya te komen en gingen onderweg. Maar ja, dan stuurt een stem je ergens heen  waarvan je denkt dat het de catacomben van Tromsø zijn, dus eigenwijs als we zijn volgenden we die niet op. Maar keer op keer bleef ze ons richting de donkere poort naar de diepte sturen. Er kwamen wel auto’s ook úit, dus dan zou het misschien toch wel een weg kunnen zijn. Dus toch maar proberen. En ja hoor, het was inderdaad de tunnel waar we op de heenweg ook doorheen gereden waren. 
Al snel reden we langs de luchthaven richting de brug, de verbinding met het andere eiland. We zaten op de goede route. Na een paar kilometer rijden moesten we al plots in de remmen. We hadden niet direct door waarom de auto voor ons stil bleef staan, maar toen die eenmaal met een boogje naar links doorreed, stond er voor onze auto ineens een rendier midden op de weg. Ook in de berm stonden nog een paar dieren. Fotootje! 
Ook,verder op de route waren het rendieren die voor een aangename vertraging zorgden. Altijd leuk om wild te spotten.

In de berm en op de omliggende heuvel lag nog aardig wat sneeuw, maar de weg was prima te rijden. Heel schoon, niet ijzig of besneeuwd. (Ik vraag mij dan wel af of die spijkerbanden niet extra hard slijten als ze enkel op verharde wegen rijden, maar ja)

Het was een mooie tocht, met heuvels, waterpartijen, fjorden en af een toe een bootje. Stopplaatsen waren er nagenoeg niet. Om toch af en toe een mooi plaatje te kunnen schieten stopten we soms op particulier terrein. Daar was niet iedereen van gecharmeerd. Op een plek  met een prachtig uitzicht waar wat verhuurhuisjes stonden draaiden we een parkeerplaats op om even een foto te kunnen  maken, toen een norse Noor zijn hoofd naar buiten stak om te zeggen dat het privé terrein was en verboden toegang voor ons. Oei, ja. We deden niemand kwaad. Toch maar weggereden. 
Onderweg was het echt genieten. Geen strakblauwe luchten maar mooie wolken, regen, sneeuw en af en toe een zonnestraaltje. 
Eenmaal weer  terug in Tromsø, hebben we in de Rorbua pub, bij het hotel waar we in maart verbleven, een lekker glas bier gedronken. 
In een nabij gelegen pizzeria, casa inferno, nog een lekkere pizza gegeten. Niet echt Noors, maar wel prima in de steenoven gebakken. 
Morgen gaan we verkassen en hopen weer op een mooie tocht met als bestemming Mestervik, naar het Malangen Resort.