Vrijdag 4 oktober, Algonquin Park.

Vrijdag 4 oktober

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken uit Orillia. Hoe sneller hoe beter. 

Het ontbijt was goed verzorgd en de bedden waren verder ook prima. De kamer zelf was eigenlijk ook best goed, maar het gedoe erom heen was buiten proportie.

We vertrokken omstreeks 9 uur in de ochtend, en voor de zekerheid wilden we toch nog even weten of we stiekum niet toch de rekening van de kamer hadden betaald.

Een andere receptionist stond ons vriendelijk te woord en legde uit dat we  geen kosten hadden en dat alles geregeld was met de reisagent. Gelukkig.

We moesten voor vertrek nog even tanken, maar daarna gingen we in een ruk door naar Huntsville.

We arriveerden om omstreeks 11 uur, en zowaar mochten we direct op de kamer. Een heel andere gastbenadering dan gisteren.

We besloten de koffers even op de  kamer te zetten en vervolgens ons alvast te gaan melden bij het kanoverhuurbedrijf waar vandaan we morgen  met een kano een tocht gaan maken. Dus op naar Algonquin National Park.

Het bleek ruim een uur rijden te zijn. Halverwege de rit stopten we even om een permit voor het park te halen. Die heb je nodig bij op de  wandellocaties in het park te mogen parkeren. 

We meldden ons bij de kanoverhuur om onze afspraak voor morgen te bevestigen.

Alles bleek in orde.

We mogen komen wanneer we willen en de kano ook huren zolang we willen, halve dag, of hele dag. Alles zalfafhangen van de temperatuur en de weersgesteldheid.

Vervolgens maakten we nog een paar uitstapjes, cq stops in het park. Langzaam aan liet de zon zich steeds vaker zien, en de verkleurende bomen zijn op dit moment op hun mooist. Het is een pracht aan kleuren, van donkergroen tot vurig oranje/ rood. Helaas hebben we de reuzen van Algonquin, de Elanden, nog niet mogen tegenkomen.

Het was al tegen de klok van 6 toen we het park verlieten en weer richting hotel gingen. Een felle laagstaande zon verblindde zo nu en dan het zicht op de weg.

Maar om goed 7 uur waren we terug in het hotel.

Toen nog een plek gezocht om een hapje te eten, het werd Kelcey’s, tegenover het hotel. Een soort Berenrestaurant, waar ogenschijnlijk heel Huntsville die avond wilde eten. Wat een gekkenhuis. Maar heel bijzonder eten was het niet. Een snelle hap.

Terug in het hotel vroegen we aan de receptioniste nog wat koffie voor op de kamer, en we vroegen haar terloops wat de voorspellingen voor de nacht waren. Nou, dat wordt een koud nachtje, -3 graden C. En morgen moeten we om 9 uur in de kano zitten. 🥶🥶

Dat zal niet meevallen. Als de meren  maar niet dichtvriezen.

Voor overdag geven ze bijzonder mooi weer op, dus het zal wel goedkomen.