Algonquin provincial park.

Eindelijk weer eens goed geslapen, geen herrie, geen onrust maar gewoon eendekker bed.

we zijn vroeg opgestaan want vandaag zouden we gaan kanoën op z’n Canadees. Om 7 uur ontbijten en om half acht vertrekken was het plan. En dat lukte ook redelijk. We wisten al dat het een koude nacht zou worden, en dat was ook zo. Toen we buiten kwamen was de auto dik bevroren. Maar ja, we hadden geen ijskrabber of iets bij ons. Dan maar  van binnen uit ontwasemen en improviseren om het ijs op de  ramen weg te krijgen. Dan werkt de plastic sleutelkaart van een hotelkamer toch wel erg goed. Na een kleine 5 minuten waren de autoruiten ijsvrij en gingen we op pad. 
Richting Algonquin Provincial Park. We hoopten stiekum dat een een mooie rustige toch zou worden en dat was ook zo. Bij het eerste meer waar we langs kwamen was het al raak, nevel boven het water en de zon erboven. Het was sprookjesachtig mooi. We reden even een parkeerplaats op maar we werden eigenlijk direct verzocht om weer weg te gaan want het was privé terrein. Jammer. De hele route naar Opeongo Lake was mooi, nevel, dauw, en bevroren landschappen, en daar boven de felle zon. We waren om ca 9.30 bij het kano verhuurbedrijf. Dik aangekleed tegen kou en vocht stapten we naar de balie. We kregen onze uitrusting, peddels, watervaste tas en een noodpakket, mee en gingen naar de kano. Na een korte uitleg stapten we in en vertrokken de dames, zonder kanoervaring, voor een twee uur durende tocht. 
Echt Canadees.

een mooie tocht, tussen de waterplanten, af en toe  over de keien. En ik achterin maar schietgebedjes doen dat we niet zouden omkiepen. Het verliep allemaal heel goed. Onderweg zagen we nog een bever, maar toen we hem op de kiek wilden zetten, liet hij zich niet meer zien.

na twee uur waren we weer terug. We leverden de spullen in en zetten onze tocht voort naar nog niet bezochte plekjes in het park. Zo rustig als het was vanmorgen, zo druk was het in de middag met auto’s.

alle parkeerplaatsen langs de route waren overvol. Ook op plekken waar niet stilgestaan mocht worden, stonden auto, ontstonden files. Selfiefiles. Al die Aziaten, want dat waren het bijna allemaal, willen op de foto met een boom in dezelfde kleur als hun huidskleur lijkt.

we wilden nog een lunchstop maken, maar het was eigenlijk niet te doen. Uiteindelijk stopten we bij Portage store  en kano verhuur. We aten er een grilworst, en na een plasstop reden we maar verder. Ongelooflijk die drukte. Onderweg naar het hotel zijn we nog langs het Arrowhead Provincial park gereden, dat op 5 minuten afstand van het hotel ligt. Ook een prachtig park, ook om te kamperen. 
morgen gaan we weer weg uit Huntsville, we rijden dan nog een keer door het Algonquin Park, maar dan om door te rijden naar Ottawa.