Na bevroren regen komt…zonneschijn.

Maandag 26 september

Vanochtend door de zonnestralen in de kamer wakker geworden. Het noodweer van gisteren was gelukkig voorbij, nog wel erg koud, maar helder en veel wind. Van de gastvrouw kregen we te horen dat er in sommige plaatsen echt ongewoon noodweer was geweest met overstromingen, daken die van huizen vlogen. Gelukkig is ons dat gespaard gebleven en hebben we het behalve de kou en de stroomuitval geen echte hinder gehad.

Na het ontbijt zijn we dan toch het rondje Highlights rond Myvatn opnieuw gaan doen. Met een besneeuwd landschap en een bijna strakblauwe lucht kon het voor de foto’s niet beter.

Voor de zekerheid toch nog even nagevraagd of de wegen goed begaanbaar waren maar dat zou geen probleem moeten zijn. De auto waar we in rijden zou alle extreme omstandigheden aan moeten kunnen, en ikzelf heb de afgelopen dagen al zoveel uitdagingen op rijvaardigheid gehad, dat een beetje ijzel op de weg er ook nog wel bij kon.

Als eerste stop wederom de pseudokraters, een vulkanisch verschijnsel in de omgeving van de vulkaan, die door  de opstaande rand op een gewone vulkaan lijken maar geen kraterpijp hebben die toegang geeft tot de magmakamer. 

De lavavelden in het natuurreservaat Dimmuborgir hebben we deze ronde overgeslagen, maar bij een evt  volgende bezoek aan dit gebied zal het zeker uitgebreid bezocht worden. 

We reden daarom direct door naar de Hverir, een  gebied met hete bronnen , warme moddepoeltjes en overal zie je rookpluimen, ruik je de zwavel en zie je stoom uit de grond komen. Een prachtig gezicht.

De vulkaankrater Klafra die zo’n 7 km verder van het zwavelplateau ligt, bleek door de ijzige weg toch niet goed bereikbaar. De weg was sowieso voor auto’s gesloten en slechts via een ijzig pad te voet bereikbaar. Toen we zagen dat een aantal over de gladde weg naar boven liep en sneller beneden was dan boven hielden wij het voor gezien. De volgende stop zou de Dettifoss waterval zijn. Maar ook toen wij de weg opdraaiden werd deze net gesloten voor auto’s. Tsja, wat doe je dan. Om de dag toch  nog nuttig te besteden besloten we door te rijden naar Husavik ( huizenbaai) Een klein vissersplaatsje aan een baai van waaruit veel walvistochten vertrekken. 

Toen we er aan kwamen zagen we de RIB’s ( rigid inflatable boat) al liggen en blijkbaar werd er niet uitgevaren, de wind was nog steeds zo sterk dat het  niet verantwoord was. In een alleraardigst restaurant, Gamli Baukur, gebruikten we een prima lunch. Het restaurant heeft een geweldige, sfeervolle, scheepse inrichting, met een prachtig uitzicht op de haven. Het plaatsje zelf deed mij heel erg denken aan Seward in Alaska. Zeker nu met de besneeuwde bergen op de achtergrond. 

Een van de serveersters vertelde dat gisteren met het noodweer, het water opgestuwd werd en over de kade stroomde tot aan het terras van het restaurant ( ongeveer 2 meter hoger dan de kaderend en zeker 25meter tot het water), waardoor er ook huizen onder water gelopen zijn. Het was dan blijkbaar toch zeer uitzonderlijk weer gisteren.

Na de lunch brachten we nog een bezoek aan het walvis museum, ook in Husavik. Erg interessant en leuk museum met heel veel skeletten van diverse soorten walvissen. Echt een aanrader.

Eenmaal,weer op terugweg naar de cottage bedachten we toch nog even te proberen naar de Klafra krater te gaan, de zon had de hele dag goed geschenen dus misschien zou de weg beter begaanbaar zijn. Maar helaas, we hadden ons de moeite kunnen besparen, nog steeds was de directe weg naar de krater alleen maar ijs. Dus dan maar rechtsom keer en terug naar de cottage. 

Maar om de vergeefse rit toch nog van enig nut te laten stopten we bij de “eeuwige douche” om daar een fotootje van te maken. Misschien onderschatten wij het wel maar dat was echt niets bijzonders. 

Morgen gaan we weer verkassen en hebben we een langere rit voor de boeg, naar Egilsstadir. We gaan even van de route af om een kloof te bezoeken, de Studlagil Canyon.