Port Alberni

Port Alberni

Afgelopen nacht leek het er echt op dat wij toch niet de enige gasten in het hotel waren. Diverse keren hebben we deuren open en dicht horen gaan. In ieder geval was de receptie vanaf 18.00 uur onbemand gisteren avond, dus daar heeft niemand de deuren op en dicht gedaan. Wij vertelden het bij terugkomst vandaag tegen de receptioniste en die reageerde heel verwonderd op onze melding. Dat bestaat niet zij ze want er is niemand anders dan jullie. Dus is er volgens mij maar een verklaring: Haunted House. 

Na even aarzelen bedacht ze zich toch dat de manager misschien in het gebouw was geweest en zich niet had gerealiseerd dat er gasten waren. Ik blijf het vreemd vinden. Nog één nachtje hier en dan zijn we ( vroeg) weg.

We hadden gisteren al bedacht om vandaag naar de Cathedral Grove te gaan in McMillan Provincial Park. Toen we er gisteren langs reden was het er bijzonder druk en moeilijk om een parkeerplaats te vinden. Dus dan maar vroeg op pad. Na een ontbijt, in het zaakje tegenover het hotel, zijn we omstreeks 09:00 uur richting het park gereden. Er waren nog nauwelijks bezoekers, dus hadden we ruim gelegenheid om op het gemak in het oeroude bos te lopen. Het bijzondere van Cathedral grove zijn de   Douglassparren met enorme omvang en hoogte die soms tot wel tot 800 jaar oud zijn.  Ze behoren tot de hoogste en oudste bomen van Canada. Na ongeveer 45 minuten hadden we wandelroute door het bos voltooid. 

De volgende bezienswaardigheid die op het programma stond was : Hole in the Wall, een uniek door mensen gemaakt gat in een massieve rots om een oude leiding door te voeren. We konden langs de weg geen borden ontdekken die het gat in de muur aanduidden. Op een parkeerplaats in de buurt van” de attractie” vroegen we aan een  stel dat uit het bos kwam lopen of zij wisten in welke richting we moesten lopen. De man van het tweetal begon toen keihard te lachen en zei: “ gaan jullie naar een geboord gat in een muur kijken? Als je hier het bos inloopt kun je veel mooiere echte natuur zien”. Hij wist te vertellen dat het gat door zijn vader geboord was en dat zijn vader het tot bezienswaaardigheid had gemaakt. We hebben het gat maar gelaten voor wat het is en zijn uiteindelijk beland bij een visitorcenter om naar echte interessante locaties te vragen.

Een oudere man begon tegen ons te praten terwijl hij folders stond te vouwen. Of we toeristen waren en waar we dan wel vandaan kwamen. Hij prijsde ons gelukkig dat we nu in Port Alberni waren, want er waren heel weinig toeristen dus meer kans voor ons om dingen te zien? Hij liet vol trots op zijn telefoon foto’s zien van het strand in Tofino, Chester Beach, waar hij onlangs was geweest. Toen wij zeiden dat we voornamelijk naar Ucluelet zouden gaan werd hij nog enthousiaster. Als we daar een trail zouden lopen, de Wild Pacific Trail, zouden  we vanaf een vieuwpoint migrerende walvissen  kunnen zien. Hij had zelf een keer een walvis gespot die loodrecht uit het water kwam en  in zijn bek 5000 liter water schepte en tussen de baleinen liet weglopen en alles doorslikte wat achterbleef 🤨🤥. Ik zeg: rijke fantasie als je dat van de kant kunt zien 100 meter uit de kust. Maar je weet nooit.

De dame achter de balie in het visitorcenter had intussen voor ons een platte grond van de omgeving gepakt en daarop diverse interessante punten aangekruist. Om te beginnen naar de Stamp Falls. Alwaar de  pacific zalmen tegen  stroom in zwemmen om terug te keren naar de paaigronden in de Stamp River. Omdat dit ons het meeste aansprak zijn we ook daarheen gereden. Ook vanwege de kans om daar  vissende beren langs de rivier te zien, maar helaas. No bears. ( De naam Stamp komt van de naam Edward Stamp, een pionier in de zagerij in de Alberni Vallei)

Eenmaal bij watervallen zijn de zalmen goed te zien bij sommige rustpunten achter grote rotsen in het water; ook zijn er Fishladders, waar de zalmen in kunnen zwemmen om blokkades als dammen en rotsen te omzeilen en zo beter stroomopwaarts te komen. Het was heel goed te zien hoe de vissen van deze visladders gebruik maken. Mooi park ook. 

Na de Falls zijn we teruggereden naar Port Alberni, even langs de jachthaven om de houten vuurtoren te bekijken en daarna een eettentje opgezocht om een late lunch te gebruiken. Bij  “Bare Bones fish and chips” namen we een schotel met heilbot, venkel, pompoen en aardappel; dat smaakte prima. Rond half 5 waren we terug in het hotel en begon het jammergenoeg toch nog te regenen.

Morgen vroeg moeten we op tijd gaan rijden naar Ucluelet, de weg erheen blijkt gesloten te zijn tussen 11 en 15 uur dus proberen we voor 11 uur daar te geraken.