Zaterdag 10 oktober

Zaterdag 10 oktober

De voorbereiding gisteren voor de rit van vandaag leverde eigenlijk geen concrete bezienswaardigheden op. Wel wisten we zeker dat we eerst zouden gaan tanken en dan doorrijden tot de eerste stop in Jokkmokk, zo halverwege, voor een kop koffie en een korte wandeling. We vertrokken rond een uur of negen en na een uurtje rijden riep Corina ineens, kijk uit daar loopt iets op de weg. We waren eerder deze week al gewaarschuwd door iemand dat je rendieren niet gemakkelijk ziet omdat ze tussen de bomen niet zo opvallen. En inderdaad, ze vallen ook niet op, pas als ze de weg oversteken. Een kudde van een 30 tal rendieren liep in de berm en op de weg. Ik zette de auto stil met de panieklichten aan, en voor 10 minuten konden we de dieren observeren en foto’s van ze nemen. Er was geen enkel ander verkeer in die tijd, dus door de doodse stilte van de omgeving kon je nu ook  het knikken van de knieen goed horen. Echt heel erg leuk om de dieren nu ook in het wild te zien. 

We reden voorzichtig verder en na nog eens 3 kwartier rijden remde ik af, aan de rechterkant in de berm stond ie dan eindelijk, koning eland. Eigenlijk prins eland, want zijn gewei was nog niet zo imposant dat het op een echte kroon leek. Wouw, wat een beest. Ook hier konden we rustig de tijd nemen om foto’s te maken, totdat ie de weg overstak en aan de overkant in het bos verdween. 

Ons geduld werd eindelijk beloond. Gisteren hadden we in Kiruna nog gevraagd waarom er zo weinig elanden te zien waren. Maar het antwoord had ik zelf ook kunnen bedenken, door de jacht zijn ze toch meer naar de hoger gelegen gebieden getrokken. En vandaag reden we toch in de hogere heuvels. 

We reden door tot Jokkmokk, en hoopten daar ergens een kop koffie te kunnen drinken. Het leek op de kaart best een aardige plaatsje. We parkeerden de auto en tegenover de parkeerplaats was een bakkerij/konditorei dus wij dachten: goed uitgekiend. Maar ja, gesloten op zaterdag. Er waren nog een paar adresjes in Jokkmokk die we wilden aandoen, waaronder een echt laps kunst-cq handwerkwinkeltje. Daar maar even naar binnen. Er zaten twee oudere vrouwtjes, 75+ , in die zaak hun spulletjes te bewaken. Omdat we inmiddels ook alweer hoge nood hadden vroegen we hen of zij misschien iets wisten waar we koffie konden drinken en even naar het toilet konden  gaan. Ze stuurden ons in hun beste Zwengels ( Zweeds/Engels) naar een zaakje 100 meter verderop. Er stond inderdaad Öppet op de deur.Toen we naar binnen gingen, in een lege zaak, werden we aangekeken alsof we aliens waren. Een stokoude man, waarschijnlijk de eigenaar van de zaak stuurde ons gelijk naar buiten toen we vroegen of we iets konden drinken. Het enige geluid wat hij kon uitbrengen was UUT, UUT terwijl hij met beide handen ons naar buiten wuifde. Een oudere vrouw, met mondmasker, stond ook gebaren te maken dat we naar buiten moesten. Alsof we het COVID virus zelf waren. Toch probeerde ik nog even voorzichtig te vragen of we dan misschien gebruik mochten maken van het toilet. Weer kregen we enkel UUT, UUT, te horen, met  wuivende gebaren ondersteund.  Nou welkom in Jokkmokk. We dropen dus maar af, nog steedse met  hoge nood. We probeerden ons geluk,  om dan toch maar ergens een wc te mogen bezoeken, te vinden in een hotel in een andere straat 400 m verderop. We kwamen een wandelende dame tegen die ons vriendelijk in het Engels te woord stond. Zij wist ons te vertellen dat het hotel gedeeltelijk  gesloten was vanwege low season en alleen met een code voor hotelgasten toegankelijk was. Máár, zij gaf ons hoop. Er was een restaurant open, waar we misschien dan wel van het toilet gebruik mochten maken, restaurant Opera. We waren daar al langs gelopen, en hadden er niet gelijk de WOUW factor van gekregen. Maar ja, je moet wat. Dus dan maar daar naar toe.

Er zaten inderdaad wel wat gasten in dat restaurant, maar toen wij binnen kwamen hadden we al gelijk gegeten en gedronken. Wat een vieze frituurlucht. We slopen naar de wc, want ons werd, in tegenstelling tot de vorige zaak, geen blik waardig gegund. Toen we vanuit de wc het restaurant in liepen, kwam een soort Alibaba ons tegemoet lopen en vroeg of we wat wilden eten. Nou zei ik, nu nog niet maar misschien vanavond. ( Echt niet) Dus dan maar zonder koffie verder rijden. Jokkmokk lieten we verder maar voor wat het was.

Een kwartier verder gereden kwamen we bij de “Symbolische poolcirkel”. Ja, en daar stond met grote letters een restaurant aangekondigd, geopend van 10-16 uur. 

Dus ankers uit en parkeren. Het was een bijzonder leuk gelegen gebouw, boven op een heuvel met uitzicht over een meertje. Maar ook daar, helaas, nog voor we de trap op gingen hing er al een bordje “Stängt”

Het zat het ons op koffie gebied niet mee. We moesten nog zo’n 150 km rijden. Onderweg kwamen we nog twee keer een kudde rendieren tegen. Echt geweldig, en doordat er nauwelijks verkeer was konden we stapvoets rijden om ze goed te kunnen observeren.

Op een gegeven moment stond er een bord langs de weg Baggeri 5 km. Zouden we dan toch nog. En inderdaad, een kleine supermarkt met één benzinepomp en een bakkerijtje. Geopend op zaterdag van 8-14 uur. En het was net 14.15 uur. Maar de eigenaresse stond net buiten toen we kwamen aanrijden. We stapten uit en vroegen haar of we misschien toch nog even in de winkel iets mochten kopen om te drinken en misschien zo’n lekkere chocoladbollar erbij. Die had ze niet, maar ze was wel zo aardig om speciaal voor ons nog even koffie te zetten, na sluitingstijd. We namen er een  wortelcakeje bij, uit eigen bakkerij. En op een bankje, buiten de winkel hebben we in the middel of nowhere een heerlijke beker verse koffie gedronken. 

We konden er weer even tegen. Het laatste stuk met de auto was echt prachtig, mooi genoeg voor een paar fotostops.

Iets na vieren waren we in Arvidsjaur. Ook geen wereldstad,  maar toch iets groter en aantrekkelijker dan Jokkmokk. Het hotel is precies tegenover de kerk, en de parkeerplaats grenst aan het kerkhof. Qua activiteiten is hier niet zo veel te doen blijkt ook nu weer. Het is nu duidelijk geen seizoen voor toeristen. Hadden wij nog de stille hoop om ons vanavond in het uitgaansleven van Arvidsjaur te storten, maar nee hoor, alles is gesloten. Er was slechts één restaurant open waar ze wat normale gerechten serveren. Een Grieks restaurant (?) met Turkse, Italiaanse, en jawel Griekse gerechten op het menu. Dus ja, dan is de keus niet zo moeilijk. Een simpele pizza dan maar. We zijn  gisteren namelijk wel heel erg verwend met dat heerlijke herfstmenu in Kiruna. En het kan niet altijd feest zijn. 

Morgen gaan we in hier in de omgeving wat natuurreservaten bezoeken en een soort openluchtmuseum.