Maandag 19 september

19 september

Als de wekker gaat regent en stormt het buiten. De hele nacht leek het rustig, maar op het moment dat ik dit  schrijf, 07.00 uur, gaat het enorm tekeer. De regen komt horizontaal voorbij. Om 9 uur moeten we zijn ingescheept op de Ferry naar Brjanslækur vanuit Stykkisholmur. De weersvoorspellingen voor die plek lijken absoluut niet te rijmen met de situatie hier in Grundarfjordur. 

Maar we moeten optimistisch blijven. 

We hadden gisteren nog een goed restaurant op tripadvisor gevonden. Dat zou om 18 uur opengaan dus zijn we op de bonnefooi er in 5 minuten heen gelopen. Voor ons ging een groep van 6 personen naar binnen en voor hen was er nog een tafel vrij. Toen wij ons meldden voor een tafel voor 2 was er eerst wel ruimte, toen weer niet maar toch wel en uiteindelijk geen plaats meer. We konden om 20 uur terug komen.

Eigenlijk hoopte ik stiekum dat mijn honger ( want we hadden behalve ontbijt nog niets gegeten) dan gestild zou zijn. We besloten dan eerst in het Harbourcafe maar een drankje te gaan nemen. Maar het bleek er best gezellig en druk met eters en omdat er een tafel vrij was hebben we toch maar besloten om daar iets te eten. . Én het was best goed. 

Het Harbour café grenst aan de guesthouse waar we verbleven dus dat was nog gemakkelijk ook. Het ontbijt voor de volgende ochtend zou ook daar zijn, maar omdat wij vroeg moesten vertrekken zou het diezelfde avond bij de  kamer gebracht worden.

En dat was ook zo.

Het ontbijt was prima verzorgd, meer dan dat je normaal zou eten, dus de overschot ging mee voor een tussendoortje en een fruithapje.

We vertrokken omstreeks 7.45 uur vanuit de B&B. Het was bijzonder guur weer, maar hoe dichter we bij Stykkisholmur kwamen, hoe droger en rustiger het werd. Bij de haven was uiteindelijk bladstil en droog, wijzelf zorgden met onze briljante glimlach voor de zonnestralen.

Bij de ticketoffice  ruilden we de voucher in voor echte tickets en even later konden we inschepen.

Het was een kleine ferry, waar ongeveer 30 auto’s op gingen. Lekker rustig, geen gedoe, gewoon van de ene plaats naar de andere varen.

Op zee leek het ook redelijk rustig, hoewel de bewolking af en toe deed denken dat we in een superstorm terecht zouden komen.

Angstaanjagende donkere wolken, mooie opklaringen er tussendoor, maar wel droog en geen wind. De temperatuur was voldoende om bijna de hele oversteek van 2,5 uur buiten te kunnen staan. Het was echt een prachtige tocht vooral vanwege de fantastische wolkenluchten die het landschap vanaf het water steeds weer een andere aanblik gaven. Echt geweldig.

Voor lossen en laden van andere passagiers meerde het schip voor een klein half uur aan op het eiland Flatey.  In de reisgids had ik gelezen  dat men ervoor kan kiezen om op dat eiland van boord te gaan, en dat het personeel van de boot je auto in Brjanslækur dan aan wal zal zetten en  dat jezelf dan met een latere Ferry door kunt varen. Met  name in de zomermaanden zou Flatey veel zeevogels herbergen. 

Eenmaal aan wal in Brjanslækur stuurden we de auto richting Patreksfjordur. Onderweg maakten we verschillende stops om foto’s te maken. Het landschap in de Westfjorden is weer heel anders dan Snæfellsness. Het ene moment heb je groene weides met grazende schapen, het andere moment is er een zandstrand, en zowaar zijn er wat naaldbomen waargenomen. In het fjord waar we nu zijn is het water zo azuurblauw met een wit strand  dat je je  zo in de Cariben zou kunnen wanen, ware het niet dat het hier maar 10 graden is. 

Mijn grote wens om Puffins ( papegaaiduikers) van dichtbij te zien, had vandaag  bijna  vervuld kunnen worden als ik iets dapperder was geweest om,vooraf aan het inchecken in het hotel, over de gravelweg naar de vogelrots, Latrabjarg, te rijden. We rijden nu eenmaal in een 4x4 dus op gravel rijden is niet het probleem. Het probleem ben ikzelf, ik ben niet dapper genoeg geweest om de 46 km lange onverharde weg, langs kliffen en diepe afgronden tot het einde toe uit te rijden. Op een  gegeven moment waren we al een eindje op de gravelroad onderweg toen ik in de verte de weg verder zag verlopen langs een diepe kloof, zonder vangrail en het begon te regenen. Dus ook met kans op  gladheid, zag ik het meer niet zitten om deze missie  om Jan van Genten en Puffins te spotten, te volbrengen. Er komen hopelijk nog meer kansen deze reis.

We zijn nu in het Foss hotel in Patreksfjordur, het giet buiten en het is Happy Hour in de bar; dus wat doe je dan als je mag kiezen tussen een biertje voor de helft van de prijs of een wandeling in de regen? Juist….

Morgen staat Isafjordur op het programma. Onderweg zal er vast nog het nodige te zien zijn,onder  andere een waterval. Een van de vele hier in IJsland.

Vanavond eten we in het hotel.