Maandag 12 oktober

Maandag 12 oktober

Om toch even te kunnen zeuren plaats ik nog een  kritische noot over het hotel waar we de afgelopen 2 nachten hebben gelogeerd. De Lapland Lodge.

Op bookingsites staan hotels vaak vanaf hun beste  en nieuwste kanten gefotografeerd. Als je eenmaal binnen bent gaan er dingen opvallen waarvan je denkt, dat past niet, of dat hoort niet. Niet dat ik nou zo’n beste hotelkriticus ben, maar ik zie wel of iets klopt of niet. En als gast mag je best een beetje kritiek hebben, positief of negatief. Lapland Lodge ziet er prima uit aan de buitenkant en ook de entree is prima in orde. Waar het niet helemaal klopte was de kamer waar wij logeerden. Het bed lag prima, maar de hoeslaken van het matras was veel te klein, zodat het bovenmatras helemaal opkrulde aan de hoeken en de zijkant van het matras onbedekt was.  Dat staat slordig. Bij de afwerking van het plafond hebben ze regelmatig de plank misgezaagd en geslagen. Afwerklatjes zaten schots en scheef tegen het plafond gespijkerd. 

Omdat er veel elektrische apparaten in de kamer staan en te weinig stopcontacten waren, hebben ze gebruik gemaakt van verlengkabels en de overschot aan snoeren weggepropt in een soort plastic doos die nauwelijks dicht kon van de kabelknopen. We hebben veel moeite moeten doen om uit te zoeken welk apparaat waarin zat aangesloten. Er stond een, best grappig, kastje, waarvan wij het nut niet  zagen,maar er zat wel een afstandsbediening bij waarmee je mood verlichting van kleur kon laten veranderen en dat werkte natuurlijk niet. ( als er iets staat moet je het natuurlijk ook uitproberen) In de badkamer hing een scheerspiegel met verlichting, ( nee ik hoefde niet mijn baard of snor te scheren), maar daar kon je enkel jezelf in terug zien als je onder een bepaalde hoek erin keek. Als je dan eenmaal jezelf scherp in beeld had, was de schrik des te groter als je dan eindelijk een closeup van je kraaienpootjes zag.  Wat een confrontatie. De rainshower was met geen mogelijkheid aan te krijgen. Op allerlei manieren heb ik geprobeerd er een paar regendruppels uit te toveren, maar zelfs een gedeeltelijke demontage gaf geen resultaat. Des te groter was de verwondering toen ik vanmorgen de douchekraan opendraaide en er “ regenwater” uit kwam. Waarschijnlijk was dit een voorbode voor de rest van de dag. 

Maar natuurlijk zijn er ook positieve punten te melden. Zo was er een serieus nespresso apparaat op de kamer, waarvoor we gratis cupjes konden krijgen bij de receptie. ( eindelijk lekkere koffie). Er was een Bluetooth speaker waarmee we onze eigen muziek konden draaien ( handig om het kindergejank van boven ons  te overstemmen), én de ramen konden op een normale manier open. Dan was er nog een faciliteit waar we geen gebruik van hebben gemaakt en dat was de Jacuzzi, een groot vierkant bubbelbad dat op het balkon van de eerste etage was gesitueerd. Wij vonden het een rare plek voor zo’n groot bubbelbad ( 2 x 2 meter)Ach, uiteindelijk was het een prima stek voor twee nachten, want waar we nu zitten..ik denk het voormalig huis van Pippi Langkous, maar daarover straks meer. 

We vertrokken vanmorgen om iets voor 9 uur, voor een etappe van 446 km, en volgens de gps zouden we er ongeveer 6 uur over doen. Het regende nog steeds een beetje miezerig, maar dat was prima voor vandaag. We hadden geen stops gepland voor wandelingen of dorpjes, enkel wat sanitaire onderbrekingen als die zich zouden voordoen. Voor de zekerheid had ik een volle wc rol meegesmokkeld in mijn rugzak, want de meeste ( mestdepots) hebben geen wc papier. De eerste 100 km van de rit ging met een regelmatige stop ivm de vele rendieren op de weg. Het is echt zo leuk om die beesten in de vrije natuur te zien rondlopen, in alle stilte. Want als de motor van de auto uit staat hoor je niets anders dan doodse stilte en de knikkende knieën van de rendieren.

Onderweg maakten we gebruik van iedere gelegenheid die we tegenkwamen, om te plassen. Over het totale traject was dat maar 2 x. 

Koffieshops daar zullen we het maar niet meer over hebben. Zelfs het wegrestaurant waar we  1,5 week geleden nog onze eerste chocoladbollar hadden gegeten, was nu ook al gesloten. De wegen waren prima te rijden, weinig verkeer, een beetje miezer regen en een afwisselend landschap. We zien nu toch duidelijk verschil met de bladverkleuring van onder en boven de poolcirkel. Er boven  waren nagenoeg alle bomen kaal, en hoe zuidelijker we weer kwamen hoe meer bladeren er nog aan de bomen zitten. 

Wij zijn nu in Härnosand in Villa Sedin. Toen we deze B&B boekten waren we al op reis en hebben we onze keus laten beïnvloeden door de prachtige foto’s op de bookingsite. De belangrijkste reden om in deze plaats te boeken was de afstand vanaf de vorige locatie tot aan de volgende,Norrtälje. 

Villa sedin kreeg goede aanbevelingen op Booking.com. Nou hier komt onze bevinding:

De B&B is gelegen midden het centrum van Härnösand. Met de auto is deze accomodatie alleen te bereiken na een met gebaren uitgelegde route rondom de centraal gesitueerde kerk. Voor de deur parkeren is niet mogelijk. De auto,staat nu meel heel veel kunst en vliegwerk geparkeerd in een doodlopend straatje achter de villa. De koffers hebben we voor deze nacht maar in de auto gelaten, want onze kamer is enkel bereikbaar via een spekgladde houten buitentrap, die toegang biedt tot de voordeur. De entree is wel ruim, maar daar is alles mee gezegd. Alle deuren, zelfs die van de receptie, zitten op slot. Een gastvrouw, die niet hier of in deze omgeving woont, wees ons onze kamer. Ook alleen te bereiken via een soort houten wenteltrap. Om hierop onze koffers mee naar boven te sjouwen zagen we niet zitten. De slaapkamer grenst aan een keukentje waar de afwasmachine staat. De kamer zelf is ruim, met een groot bed 2x2 m en 2 eenpersoonsbedden. Het meubilair (een oud bureautje, Louis 15 stoelen met gobelin motief) is een niet bij elkaar passend geheel. De gordijnen zijn niet passend voor de ramen. Bij het bed waar Corina slaapt is een raam met een kanten vitrage dat waarschijnlijk de bruidssluier van oma was. Op het tafeltje lag een lap gordijnstof die je met veel improvisatietalent om het raam heen kan draperen tegen het vroege ochtendlicht. We moeten morgenochtend zelf ons ontbijt in de gemeenschappelijke ruimte maar opzoeken. Toen wij vanmiddag onze kamer toegewezen kregen was de “gastvrouw” alles al aan het klaarzetten voor morgenochtend. Ook de koffie(?) Kortom, een totaal ander onderkomen dan we de afgelopen twee weken hebben gekend. Maar misschien is al deze kritiek onterecht en staan we morgen, uitgeruster dan ooit, weer op. 

Härnösand is een tussenstation voor ons. Op culinair gebied is er niet veel bijzonders. We hebben gemerkt dat veel horeca in deze periode gesloten is of gerund wordt door immigranten met een kleurtje. We hadden vanavond niet zoveel zin om uitgebreid te zoeken naar de betere restaurants en hebben in de buurt van de B&B maar iets opgezocht. Het werd Sam’s Restaurang. Een simpele hamburger met patat. 

Morgen hopen we op beter weer dan vandaag, dan gaan we naar Norrtälje, in een hotel aan het water aan de Roslagen Archipelago. Hotel Marholmen.