Dinsdag 1 oktober

Dinsdag 1 oktober.

De nacht in Bond Place Hotel verliep iets minder rumoerig dan de vorige nacht

Misschien omdat het maandag avond was.

Wat opvalt, overal in Toronto is de hoeveelheid daklozen. Bedelaars, jong en oud, man en vrouw, het ligt op straat met een paar dekens, te vies om aan te pakken.

Ook zeer jonge mensen die helemaal van het padje af zijn, dansend en zingend op straat en zich van  de rest van de wereld  waarschijnlijk niets bewust. Te triest voor woorden. 

We waren wederom niet al te laat uit bed hoewel we toch al redelijk aan het tijdverschil gewend zijn.

Vandaag zouden we de huurauto ophalen. Dus de koffers moesten weer ingepakt, maar niet zo precies als voor de vliegreis.

Ontbijt namen we weer in het ontbijtcafe in het hotel. Is goed geregeld maar lekker simpel. We checkten om 9 uur uit en lieten de koffers even opgeslagen in het hotel. In een half uur liepen we naar het verhuurbedrijf. 

Onderweg bleek dat de zool van Corina haar schoen bijna helemaal los was geraakt. Dus moesten we even een winkel inschieten om wat lijm te kopen.

De verkoopster verzekerde ons dat het met een tubetje  Crazy Glue goed zou komen. Dus voor bijna $ 10,00 een pakje gekke lijm gekocht. 

We waren iets over half 10 bij Alamo, en na even zoeken zagen we het kantoortje. Verscholen tussen de eetgelegenheden in de foodcourt van het winkelcentrum. Wij zouden het nooit gevonden hebben als we het niet een paar keer hadden gevraagd vragen.

Maar, we waren te vroeg. Om 11 uur pas mochten we ons weer melden om de auto op te halen, eerder niet.

Nou dan nog maar ff een koffie bij Tim Hortons. 

En ja hoor, om 10.50 uur meldden wij ons wederom in het Alamo kantoor. Het leek allemaal mee te vallen, ware het  niet dat we nog een fiks bedrag moesten betalen voor de oneway autohuur. We zouden immers de auto in Montreal weer inleveren, en dat zou volgens het reisbureau geen extra kosten geven omdat het een aanbieding was. Nee de verhuurder dacht er anders over. Dus dan maar even bellen met Travelworld. Meer duidelijkheid bleef uit, en om ons toch niet verder op kosten te jagen adviseerden de reisagenten om het bedrag te betalen en eenmaal na terugkeer in Nederland e.e.a. Beter uit te zoeken.

Goed. We gingEn twee verdiepingen lager in de parkeergarage de auto ophalen. En wat voor een. Een super-de-luxe SUV met slechts 300 km op de teller. Volautomatisch, voorzien van rondom camera sensoren, zodat je als je  iets te dicht een object nadert alle alarmbellen gaan rinkelen. Een Infinity QX60 , voor de liefhebber.

Na nog even rond de auto gelopen te zij voor eventuele reeds aanwezige schade, gingen we op pad. Eerst zou Corina achter het stuur kruipen, maar omdat zij nog even moest wennen aan de automatische transmissie, heb ik de auto door Toronto gereden. Eerst even terug naar het hotel om de koffers op te halen, daarna richting Niagara Falls, voor de volgende twee nachten.

Het was prachtig weer, en de temperaturen liepen op tot zo’n 29 graden.

De autorit verliep eigenlijk vlekkenloos. Ik voelde mij best een beetje trots dat die bijna nieuwe bolide door zo’n drukke stad wist te loodsen.

We waren rond 2 uur bij het Travelodge hotel. Midden tussen de bonte kermis van draaimolens, casino’s en eetgelegenheden. We hebben een supergrote kamer met twee grote bedden. Wel een beetje gedateerd, maar dat mag de pret niet drukken. Het schoon in ieder geval.

Omdat het nog mooi en warm weer was, besloten we de excursie die eigenlijk voor de woensdag stond gepland, naar vandaag proberen te zetten. Een vaartochtje naar de Niagara Falls. Gewapend  met een rode regenponcho tegen het watergeweld gingen we aanboord. Een boottocht langs de Amerikaanse en  Canadese  Falls.

Leuk hoor.

Het weer begon om te slaan zodra we van boord gingen. Ik wist van mijn vorige bezoek aan deze plaats een leuk restaurant met uitzicht op de Falls.daar hebben we, zij het aan de vroege kant, ons avondeten genoten. Maar het slechte weer kwam steeds dichterbij, en in no time was het noodweer. Het openluchtrestaurant werd in allerijl omgetoverd tot een gesloten ruimte. We zaten weer droog. 

Corina wilde graag een wijntje van een van de lokale wijnhuizen  uit deze streek proberen. Ikzelf hield me maar bij het lokaal gebrouwen bier. Ook superlekker.

Nadat het noodweer even wat minder was zijn we onder onze rode poncho’s weer terug naar het hotel gelopen. Morgen is het plan om naar. Niagara on the Lake te gaan. Niet al te vroeg, we hebben de hele dag de tijd.