Zaterdag 3 oktober

Zaterdag 3oktober

Na het avondeten van gisteravond hebben we nog voor de laatste dagen van onze rondreis twee accommodaties geboekt. We moeten dan een behoorlijke afstand overbruggen, in twee dagen ruim 800 km. Maar dan kunnen we de laatste dagen nog lekker even relaxen in de buurt van de Stockholm archipelago. 

Het ontbijt in dezelfde eetzaal als waar het diner was gisteren, ging een beetje op z’n janboerefluitjes. Een te kleine ruimte voor veel te veel mensen, waaronder wederom de sportclub, waardoor er toch ook  weer onvoeldoende afstand kon worden gehouden. Maar goed, we zouden er niet meer over zeuren. 

We checkten uit maar vergaten, onbedoeld,  de rekening van de drankjes bij het diner van de vorige dag af te rekenen. Dus de receptioniste riep ons terug. Met het schaamrood op de kaken betaalde ik de glazen wijn. 

De auto stond geparkeerd in een garage onder het hotel. Toen wij de auto gisteren parkeerden, stonden er nog weinig auto’s,  maar toen we vanochtend weg wilden rijden stond de hele garage vol. Ja, dan wordt er een beroep gedaan op mijn manoeuvreerkunsten.  20 x vooruit, achteruit. Maar het het lukte, met  hulp van de nodige  waarschuwingssensoren in de auto reed ik zonder krasje de garage uit.

De route richting Luleå ging voor het grootste gedeelte over de E4, een snelweg die van Helsingborg naar Haparanda ( bij de Zweeds-Finse grens) loopt over ruim 1500 km. De snelweg is afwisselend qua natuur.  Heel veel bezienswaardigheden waren er langs deze route niet, maar om toch de lange tocht even te doorbreken bogen we even af voor een korte stop bij het water in Ratan. We konden er even de benen strekken voor een sanitaire onderbreking bij een camperstandplaats. Qua sanitaire voorzieningen is het best aardig geregeld in Zweden, het is weliswaar geen luxe maar er zit aardig wat creativiteit in de bouw van de plashokjes. Zonder sloten, met sloten, met dubbele sloten, met houten deuren, zonder deuren. Het blijft een avontuur om ergens in de natuur een plasje te kunnen doen. 

Een volgende stop was in het plaatsje Skellefteå, halverwege de route tussen Umeå en Luleå. Een parkeerkaartje kopen was hier ook weer een uitdaging. Om een bepaalde reden kunnen we niet met onze gewone betaalpas bij een parkeerautomaat betalen, maar moet dat met creditcard. Een behulpzame Zweed was zo aardig om ons weer even te helpen. 

Het laatste stuk naar Luleå schoot lekker op. In het eerste traject van vandaag stonden heel veel snelheidsmeters die de gang in zo’n lange rit behoorlijk afremmen. Ik heb denk ik meer van die fotocamera’s gezien vandaag lángs de weg,  dan auto’s óp de weg.

Ook lijkt, afgelezen aan de borden langs de weg, de elanddichtheid hier in de noordelijke provincies groter te zijn. Maar wij hebben er nog steeds geen gezien.

We zitten nu in het Elite stads hotel in Luleå, met een chique uitstraling maar ongedwongen sfeer, midden in het centrum. Parkeren kunnen we in een parkeergarage onder het hotel. Maar omdat we niet rechtstreeks vanuit de garage het hotel in kunnen, kregen we een hele beschrijving hoe we via de kortste route binnen konden komen. Via verschillende afgesloten hekken, aflopende taluds en geheime doorgangen bereikten we dan toch de centrale lobby van het hotel. We hebben nog  een korte wandeling langs het water gemaakt, op zoek naar een restaurantje bij de haven. Het stond aangeprezen op internet. Toen we er kwamen was het restaurant leeg, rook het heel erg naar frituurvet en kwam er een Aziatische dame naar de bali. Ik vroeg haar of ze Zweedse  of Aziatische gerechten serveerde, maar eigenlijk wist ik het al. Dit werd het niet. Uiteindelijk streken we neer in de pub naast het hotel, The Bishops Arms. Hier hadden ze lekkere biertjes en verrassend lekkere maaltijden. Aan een tafel naast ons, 1,5 m, zaten twee Britten al aan hun maaltijd, Wij hadden een lokaal bier besteld met de naam Northern Light, dat ze op de tap hadden. Terwijl Corina vanaf haar stoel naar de bar keek om te kijken of er een leuk embleem van het biermerk op de tap stond, zat één van de Britten blijkbaar knipoogjes naar haar te geven. Dat zei ze pas toen die mannen waren vertrokken. Ik had niets in de gaten. 

Corina bestelde een Fish stew, ik een maandschotel  met langzaamgegaarde varkensrollade. Toen de borden geserveerd werden, koos Corina toch liever voor het varkensvlees dan voor de visschotel. Te veel mosselen! Dus we ruilden van bord.

Nu zijn we plannen voor morgen aan het maken. We werden getipt voor een kerkdorpje  Gammelstad, waar de gelovigen met koetsjes naar de kerk gaan. Een  cultuurerfgoed van de Werelderfgoedlijst van de Unesco in Zweden. Daarna gaan we nog het naar Storforsens natuurreservaat. Het belooft qua weer een mooie dag te worden. We zullen zien.