Maandag 5 oktober

5 oktober 2020 - Herräng, Zweden

Maandag 5 oktober 

Survival of the fittest

Om toch een beetje zinnige invulling te geven aan de dag zijn we vanmorgen eerst bij het toeristen info om informatie gaan vragen voor een leuke wandeling, in de buurt van Luleå. Gisteren hadden we al het Gammelstad kerkdorpje gedaan en de Storfors waterval en dat zijn eigenlijk de hoogtepunten hier in de omgeving. We werden getipt voor een mooie wandeling in natuurreservaat Bälangeberget, op ongeveer 15 minuten rijafstand. Volgens de mevrouw van toeristeninfo een prachtige wandeling. Ik vroeg haar nog of het een moeilijke of eenvoudige wandeling was, maar zij  zei vol overtuiging: Easy!!!! Nou dan moesten we er maar voor gaan. Het weer zat ook nog mee, wel bewolkt maar droog en niet te koud, 8 graden. 

We reden in een kwartiertje naar het wandelgebied. Er stond alleen een bord dat het om een natuurreservaat ging, maar verder was er niets, behalve een “wc” of iets dat er voor door moest gaan. Ik hoefde nog even niet. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling van 4 km, als we nog energie over zouden hebben konden we altijd nog een extra stukje lopen. Ik had mijn nieuwe wandelschoenen aan, cat A/B , en natuurlijk mijn balansstokken mee. Het eerste stuk van het pad was in ieder geval goed beloopbaar. Easy dus. Toen konden we op een gegeven moment kiezen om over een mossig keienpad te lopen met zachte ondergrond of een zeer uitdagende route over grotere keien. Ik zei al tegen Corina, op dié keien ga je mij niet zien lopen, die uitdaging ga ik nog niet aan. Dus dan maar voor het “ comfortabele” pad. Het ging een hele tijd goed, tot we op een gegeven moment op een punt kwamen dat er geen markeerpunten meer zichtbaar waren ( rode stippen/ ringen op de boomstammen). Het leek erop dat we eigenlijk moesten abseilen om bepaalde hoogtes te kunnen overbruggen. Dat ging me toch te ver. Na nog een paar keer goed rondgekeken te hebben heb we uiteindelijk mijn postduiveninstinct maar gevolgd totdat we weer rode stippen zagen. Gelukkig na een paar tientallen meters was er weer duidelijk markering. Maar van Easy to do, was echt geen sprake meer.Je had me moeten zien stunten met mijn wandelstokken, een paaldanseres zou er jaloers op zijn. Maar oké we gingen de goede kant weer op. We waren al zo’n anderhalf uur aan de wandel. Ik dacht nog het kan toch nu zo ver niet meer zijn. En jawel, een bordje Parking kwam in beeld. Hèhè, gelukkig eind in zicht. Maar de grootste uitdaging begon toen eigenlijk pas. Want waar ik dacht dat het pad weer steeds makkelijker zou worden, werd het een groot balansspektakel op keien. En tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen, dus nog meer uitdaging. Iedere stap die ik zette moest ik bedenken hoe, en waar ik mijn voeten en stokken zou zetten. Over een afstand van 250 meter hebben we een uur gelopen. Echt afzien. Corina, iets meer getraind op dit soort paden, deed echt haar best om mij in alle rust de stappen te laten zetten zoals ik ze bedacht. Het stenen pad waar we aan het begin van de wandeling voor pasten, waren we nu toch aan het belopen.  Nou, in 3 uur 3.5 km afleggen is geen wereldrecord. Maar ik was al lang blij dat ik deze tocht zonder kleerscheuren heb volbracht. Pfff. Weer eenmaal terug op de parkeerplaats hebben we toch maar even gebruik gemaakt van het “ toiletgebouw”. Ook dat was nog een uitdaging. Corina ging bijna onderuit toen zij het gebouwtje in wilde gaan. Een spekgladde plank was de toegang tot de wc. Nou, dan moet ik ook hier nog maar even mijn kunsten vertonen, dacht. Het ging gelukkig allemaal goed. 

We reden terug naar Luleå, parkeerden de auto in de hotel garage en gingen een welverdiende kop cappuccino halen met een chocoladbollar. En die zijn lekker! 

Vanavond eten we in een Scandinavisch restaurant , een paar meter bij het hotel vandaan. Restaurant CG. Morgen vertrekken we uit Luleå, naar Jukkasjärvi, naar het Icehotel. We zijn al gewaarschuwd door de serveerster uit de Pub, zij komt uit die plaats, dat we goed moeten uitkijken voor  de rendieren die langs de weg lopen. Door de grijzige vacht, vallen ze niet zo op. Ze heeft ons ook goede tips gegeven  voor bezienswaardigheden in Jukkasjärvi en Kiruna.we gaan zien.

Foto’s