Woensdag 7 oktober

Woensdag 7 oktober

Het eten in het  restaurant van het IJshotel was vanwege “Low season” zeer beperkt in keuze. We konden kiezen uit paddestoelenrisotto, ( dat maak ik toch liever zelf) of Crispy varkens buik met pastinaakpuree en appel. Dus dat werd het , ook voor Corina. Het was lekker, maar de twee stukjes vlees hadden slechts de grootte van een dobbelsteentje. Maar oké, het gaat om de smaak, niet om de hoeveelheid. Voor een dessert hadden we dan ook geen buikruimte meer 😂. 

Het huisje waar we verblijven is in ieder geval comfortabel met een gezellig zitje, keukentje, zonder fornuis! , en we hebben ieder onze eigen slaapkamer. 

 Vanmorgen werd ik wakker van een geluid dat  buiten achter mijn slaapkamer vandaan kwam. Ik schonk er nauwelijks aandacht aan want het was toch tijd om op te staan dus hinder had ik er niet van. 

Even later was het geluid er weer. Blijkbaar staat er achter ons huisje een loods waar de ijsblokken opslag is en aan de zijkant van de loods, waar wij dus op kijken, zit een lopende band waar ijsresten van binnen naar buiten worden gerold en vervolgens gedumpt in de natuur.

We hadden geen plannen gemaakt voor vandaag omdat er alleen maar regen was voorspeld. Na het ontbijt zijn even naar het dorpje gereden om het kerkje te bekijken. Het is één van de oudste kerkjes van Zweeds Lapland, uit 1607, met details die ik nog niet vaak in een kerk gezien heb, waaronder zandlopers op de preekstoel, en een mooie omlijsting van het kerkorgel, gemaakt van rendierengewei en berkenhout. Ook zouden er onder de kerkvloer gemummificeerde lichamen van lokale bewoners begraven liggen. Kortom, toch wel even leuk om er doorheen te lopen. We reden langs het Sami Museum, maar dat bleek gesloten. Wel de rendieren die bij het museum horen liepen buiten in het veld. Nou dan daar maar even naar toe. 

We hebben wel al door dat wij niet in de goede periode hier gekomen zijn. Veel is er gesloten, wandelpaden zijn niet meer zichtbaar gemarkeerd en activiteiten zijn meer gericht op winterse omstandigheden. Toch moeten we er maar het beste van maken. Na de rendieren zijn we in de plaatselijke buurtsuper wat boodschappen gaan doen voor het avondeten. We hadden al besloten om niet nóg een keer in het restaurant te eten, maar om een broodje met wat kaasjes en en een worstje te eten en dan een drankje erbij. Maar wel een drankje waar je niet dronken van wordt, van ook de Systembolaget ( monopolie  alcoholverkooppunt) is niet hier in het dorp, en de super mag slechts bier verkopen met een Max alcohol % van 3,5 %.

Nadat het eindelijk een beetje droger was geworden, hebben we nog een wandeling gemaakt van 1,5 uur hier in Jukkasjärvi. Heel bijzonder was het niet. Dat kan ook niet anders na mijn “rotswandeling” van eerder deze week.

We hadden onszelf nog wel het drankje in de Icebar beloofd voor vandaag. Dus op naar de echte kou. Zonder controle konden we binnenlopen en wederom de ijzige hotelkamers bekijken. De kamers waar gisteren nog kunstenaars bezig waren leken nu verder gereed. We maakten een praatje met één van hen en hij was bijna klaar met zijn project. Ik vroeg hem hoe lang hij er over deed om zo’n kamer helemaal af te krijgen. Van een kale kamer tot een volwaardige thema kamer kreeg hij twee weken de tijd. Máár zei hij, als ik nog meer detail wil aanbrengen in mijn thema heb ik 3 weken nodig. We vonden het al heel knap wat hij in 14 dagen had gedaan. 

Het drankje aan de bar was een cocktail van vodka, blauwbeslikeur, vlierbessensap en blue curacao.  Torne Breeze. Het werd in een glas van ijs geschonken dat je daarna mee mocht nemen naar buiten om in de rivier te gooien en dan een wens doen. Dus dat deed ik dan maar. Afwachten maar of ie uitkomt. (Soms moet je toch een beetje in sprookjes geloven niet waar?) 

We zullen vrijdag nog even terugkomen in Jukkasjärvi om alsnog een bezoek te brengen aan het Sami museum. 

Morgen rijden we eerst naar het Abisko National Park, en dan terug naar Kiruna. We hopen op beter weer dan vandaag.