West Coast Trail Lodge

Dagje Port Renfrew en omgeving.

De bedden van onze verblijfplaats zijn echt prima. Maar dat is dan ook zo’n beetje alles wat er  goed aan is. De douche is ook wel goed, maar dat is maar 5 minuten per dag, of 10 voor sommige mensen. 

We kunnen hier niet twee dingen tegelijk op elektrische stroom laten werken, want dan slaan de stoppen door. We kunnen geen water koken en haar föhnen tegelijkertijd, dan valt de stroom weg.Dus moeten we goed plannen welke onze prioriteiten zijn. Ik vind koffie erg belangrijk en daar heb je een waterkoker voor nodig, Corina föhnt graag haar haren dus ja, dat is lastig plannen. Flauwe kul natuurlijk, het is in ieder geval geen krachtcentrale dat hier de stroomvoorziening regelt. 

Gisterenavond kregen we meerdere meldingen van de Aurora app dat er kans was om het Noorderlicht vanaf onze locatie waar te nemen. De kansen namen per uur een percentage toe. Dus om 21:00 uur ben ik,toch maar even naar buiten gegaan om te kijken of er een groene gloed zichtbaar was aan de hemel. Het was donker genoeg buiten, maar alles wat ik kon waarnemen was een prachtige sterrenhemel. 

( jahoor, zojuist valt de stroom uit en we hebben niet eens de föhn aan staan en geen waterkoker; maar ja zojuist hoorden we ook iets wat op een luchtalarm leek. We zitten  wel in Tsunami hazard gebied😱. Op het informatieformulier staat een telefoonnummer dat we kunnen bellen in geval van nood, maar als het donker is in de kamer kan je dat niet lezen. Gelukkig is het buiten nog wel een beetje licht, dus probeerde ik daar het nummer op het formulier te ontdekken. En toen ging de stroom weer aan)

De kansen stegen  tot 7%, dat was voor mij niet voldoende om in de aardse donkerte naar een locatie te lopen voor een glimp van de Aurora.

We zijn vandaag via de Pacific Marine Circle Route, naar Sooke gereden. Een prachtige maar grillige route langs de kust van Juan de Fuca. Gelukkig hadden we redelijk helder weer, niet zonnig, maar we konden op diverse punten de Olympic Mountains in Washington State zien. We stopten op diverse plaatsen langs de route o.a. in Jordan River om even van het uitzicht te genieten. 

Het ontbijt hadden we gepland in Sooke, het zou wel wat later worden dan een reguliere tijd voor een ochtendhap maar dat kon niet zoveel deren. Bij “ Serious Coffee” hadden we een heerlijke cappuccino en een eggmuffin. 

Echt plannen voor een volgend doel waren er niet. Via de navigatie in de auto zochten we een plek in Sooke waar we even de benen konden strekken. Het werd Whiffin Spit. Een landengte in Sooke tussen de oceaan en de haven. Aan een wandelende dame vroegen we of er kans was dat we er wildlife zouden kunnen zien, en ze vertelde ons dat  zeeleeuwen en zeehonden  er regelmatig te zien zijn, zeker nu de zalmen terug zijn. Soms zwemmen er walvissen in de baai, maar dat is niet heel vaak. Het was koud en winderig en na verloop van tijd begon het ook te spetteren. We spotten nog een enkele zeehondjes aan het wateroppervlak en diverse vogels en zijn toen teruggelopen naar de auto. Voor het eerst deze vakantie heb ik mij boos moeten maken op een medeweggebruiker. Bij het parkeren op het speciale parkeerterrein had ik blijkbaar de auto 5 cm buiten het parkeervak geparkeerd. Een andere auto stond zo dicht tegen het linker portier geparkeerd dat deze nauwelijks open kon en ik dus ook niet kon instappen. Met een hoop onelegante capriolen probeerde ik via de rechter portier op de linker stoel te komen, tot ik in de auto links van ons iemand zag zitten. Heel vriendelijk😠 vroeg ik de man achter het stuur of hij zijn auto wilde verplaatsen zodat ik kon instappen. Nou, nou, dat was toch wel een probleem voor die persoon. Ik had namelijk niet binnen de lijntjes geparkeerd en het kostte hem toch wel de nodige moeite om zijn voiture te starten en een paar centimeter naar achteren te plaatsen zodat ik normaal kon instappen. Zeer overdreven en  met volle waardering uitend bedankte ik de man voor zijn “ bereidwilligheid” .😤

Corina had op de kaart nog een mooie vuurtoren, Sheringham Point Lighthouse, gevonden die we op de terugweg naar Port Renfrew nog even zouden kunnen bekijken. We reden er langs, maar konden niet dichtbij komen. Inmiddels  was het steeds harder gaan  regenen en was onze motivatie om nog ergens een wandeling te maken helemaal weg. 

De gezelligheid in de hotelkamer is ver te zoeken. Er staan geen stoelen waar je even gezellig kan gaan zitten. Alleen op het randje van je bed. Er is in het gebouw zelf ook geen ruimte om even te loungen of zo. Heel saai allemaal. We hebben dan ook besloten dat we hier geen 3 maar 2 nachten zullen blijven. In de Wild Renfrew pub, deden we een drankje en een hapje. 

We gaan morgen naar Victoria, waar we op de valreep nog een hotel hebben geboekt. Het is jammer van de vooruitbetaalde nacht hier maar toch liever nog een leuke laatste dag op Vancouver Island dan afsluiten met chagrijn. Donderdag gaan we dan naar Vancouver terug, hebben daar nog een nacht in het hotel waar we gestart zijn en kunnen dan  misschien toch donderdag nog even naar de Fisherman’s Wharf in Steveston.