Vrijdag 2 oktober

Vrijdag 2 oktober

Gisteravond ben ik na het reisverslag nog even met Corina naar de sauna geweest. Zij had een soort sluiproute ontdekt om ongemerkt het complex binnen te komen. Maar helaas, we werden gezien door de juffrouw achter de saunabali. Ze kwam achter ons aan in de kleedkamer en of we onze naam even op de namenlijst wilden aanwijzen. Wij deden net of we gek waren, want voor het hele complex zou je 398 SEK, ( € 38,00) moeten betalen. Beetje veel voor een half uurtje zweten vond ik. Toen vroeg ze ons kamernummer. Nou vooruit, 208, en ze vertrok weer. Nou dan zien we het wel bij uitchecken dacht ik. De sauna was lekker hoor, maar blijkbaar had ik al mijn luie zweet al bij de wandeling van de ochtend verbruikt, want er kwam geen druppel. Ik werd er wel lekker rozig van en na nog een glaasje op de hotelkamer zijn we maar gaan slapen. 

Vanochtend werd ik van de herrie buiten wakker. Er zijn altijd mensen die het nodig vinden om herrie te maken terwijl anderen nog slapen, maar enfin. Na het ontbijt hebben we uitgecheckt en we hadden geen kosten meer te betalen. Daarna vertrokken naar onze volgende bestemming, en ja hoor we gingen weer de mist in.

Vanaf het hotel was het potdicht, maar al dalende werd het iets minder. Toch was het wel oppassen. Er waren stukken bij in de etappe waar slechts 50 meter zicht was. We zouden nog een natuurpark opzoeken, Skuleskogen, ongeveer halverwege de afstand die we moesten overbruggen, maar door het slechte zicht deden we er iets langer over dan gepland. Ook een navigatie foutje zette ons op het verkeerde spoor, maar niet getreurd, deze omweg was een prachtige scenic route, langs watertjes, grote valleien en mooie glooiende hellingen met veel geelgekleurde bomen. 

Rond 12 uur waren we eindelijk bij het natuurpark. We dachten eerst nog een kop koffie te drinken, maar in geen velden of wegen was er een gelegenheid om iets te gebruiken. Dan maar wandelen. 

Het leek een mooie wandeling te worden. Met wandelschoenen en stokken gewapend, kozen we een route uit van ongeveer 4 km, want op ongelijk terrein kan 4 km zomaar een paar uur duren. Het wandelpad bleek een plankier van op stijgerhout gelijkende planken, die vastgespijkerd zaten aan een rondhout. Maar door het vochtige weer, vallende bladeren waren deze spekglad. Ook waren er stukken bij die al gebroken waren, en daar werd ook druk onderhoud aan gepleegd. Ik hield het al snel voor gezien, want hoe mooi de route ook kon zijn, ik had geen zin om,  krampachtig van angst om te vallen, deze route te volbrengen. Corina liep nog een stukje verder terwijl ik terug  ging naar wat vastere ondergrond. 

We zetten onze reis richting Umea weer voort, maar vonden alvorens terug op de snelweg toch nog een wegrestaurantje om koffie te drinken. 

Daarna zijn we serieus verder gereden. We hadden al een paar keer tegen elkaar gezegd deze dagen dat we helemaal geen winkels van Fjällraven, een Zweeds outdoor merk, hadden gezien. En wat wil, ineens stond er een bord langs de weg Outlet Fjällraven, volgende afslag. Ja, dan maar even afslaan, wie weet. Er was heel veel afgeprijsde kleding, ook van andere outdoormerken. Corina slaagde nog voor een leuke blouse. 

Toen we de winkel uitliepen, stonden er twee Nederlandse dames ons op te wachten. Gaan jullie toevallig naar het centrum en mogen we dan meerijden, want het duurt zolang voordat de bus komt. Ja, wij hadden geen zin om 15 km om te rijden om twee onbekende wandelaars even af te zetten. Misschien erg “ onaardig” maar wij hadden nog een aardig eindje te gaan. Helaas.

Omstreeks 5 uur waren we bij Umea. Ik zag langs de weg een groot winkelgebied liggen, met grote supermarkten en de Systembolaget ( de slijter) dus. Even kijken of zij de BVR HJT, verkopen. Nee hoor, helaas, maar de verkoopster verwees ons naar het filiaal in het centrum van Umea. Daar zitten we vlakbij in het hotel. Dus na het inchecken in Clarion Hotel, zijn we wederom de slijter op gaan zoeken voor dat ene flesje bijzondere drank. Maar helaas, óók niet. Pfff. Maar we laten de moed niet zakken. Je moet nu eenmaal een missie hebben in de vakantie, dus wie weet. 

We aten de avondmaaltijd in het hotel. Tsja, een grote eetzaal waar ook een sportclub op dat moment met zo’n 30 personen zat te eten. In buffervorm. Toch een beetje raar, zoveel mensen op een kluitje, terwijl ik een paar dagen geleden nog een bericht kreeg van het hotel, dat zij de Corona regels zeer serieus in acht nemen(????) 

Nou maar hopen dat we gezond blijven. 

Morgen gaan we verder richting Lulea, voor 2 nachten.