Saint-Paulin, Le Baluchon Ecovillage

12 oktober 2019 - Saint-Paulin, Canada

De eerste nacht in het ecovillage had volgens ons iets rustiger moeten verlopen dan dat die uiteindelijk was. We waren na het diner van gisteravond echt uitgeteld, althans ik, vandaar dat we redelijk op tijd in bed gingen. Met het raam wagenwijd open, kwam er heerlijke boslucht naar binnen. Echter na een uur begon de ellende. De Hitachi groep, die al aan het vergaderen was toen wij kwamen, had blijkbaar ook een overnachting in het resort. Na de nodige drank bij de borrel en bij het diner, kwamen zij om 22 uur gezamenlijk terug met veel bombarie. Gelach, gebrul, gegil en nog veel meer oorverdovende geluiden werden er uitgebracht. Bovendien werd er een oorverdovende radio aangezet, waarvan de hele buurt kon meegenieten. Wij dachten gelijk weer, we zijn weer ergens tussengestopt. De overlast bleef lange tijd aanhouden, tot ik het zat werd en de receptie probeerde te bellen. Natuurlijk is op zo’n moment geen telefoonnummer te vinden van de receptie, en herhaaldelijk proberen met 99 nummer leverde ook geen contact op met de receptie. Uiteindelijk vond ik in een lade een beschrijving van de kamer in het Frans. Nummer 0 was het algemene receptioniste. Ik toetste het in en kreeg iemand aan de lijn, ik uitte onze  klacht en er werd ons toegezegd dat er iemand langs zou rijden. De obverlast hield zeker nog anderhalf uur aan nadat ik,had gebeld. Rond 1 uur begon het af te zwakken. Vanmorgen hebben we bij de receptie geklaagd over de overlast, en ze verontschuldigden zich maar kwamen niet met een tegemoetkoming. Jammer.

Het ontbijt gebruikten we in de ontbijtzaal. Erg leuk ingericht met een centrale houthaard die brandde. Aangrenzend aan het restaurant zit een bakkerij waar het resort zijn eigen verse brood bakt.

Na het ontbijt zijn we met de auto richting Lake Sacacomie gereden. Aan dat meer ligt een hotel, hotel Sacacomie, waar ik al eens heel verliefd naar heb zitten kijken om daar eens te overnachten. De route ernaar toe was op redelijk vlak terrein, totdat we de afslag náár het hotel namen. Ineens waren er hellingen van 16%, halleluja zeg, het leek of we zo de afgrond in reden. Nog steeds maak ik vorderingen met mijn stuurkunsten. Na meerdere keren stijgen en dalen kwamen we bij het hotel aan het meer. Een prachtig hotel aan een prachtig meer, opgebouwd uit hele grote logs. Omdat we al weer aan een sanitaire stop toe waren, zijn we brutaal als we zijn , het hotel ingegaan en hebben daar even rondgeneusd. Bijzonder sfeervol, echt iets om te onthouden. En het uitzicht was fenomenaal. Daarna zijn we richting Parc National de la Maurice gegaan. Even daar rondneuzen of we toch nog elanden zouden kunnen zien. 
Het was nog een klein uurtje rijden vanaf hotel Sacacomie. 
Het parc was prachtig aangelegd, een goede weg er doorheen, weinig horeca ( helemaal niet) en nauwelijks een toerist te bespeuren. We reden er zo’n 2,5 uur rond met wat uitstapjes naar viewpoints en meren, en zijn toen weer richting hotel gegaan. Nog ff loungen in de bar met eenzelfde biertje als gisteren, L’Orgasme, en dat wilde  Corina ook wel eens proberen. De effecten van het biertje of de reaktie daarop, laat ik aan de fantasie van de lezer over. Voor het avondeten kozen we allebei voor een kaasplankje met 3 soorten kaas uit de provincie Quebec. Een prima keuze om de dag in Franse stijl af te sluiten.

morgen gaan we richting de stad Quebec. 

1 Reactie

  1. Karin van Rooij:
    12 oktober 2019
    Jammer he dat je dan de receptie moet bellen om een beetje rust te hebben. Dat ze daar zelf niet opkomen om die mensen toe te spreken.
    Leuk om je verhalen te lezen hoor Jacqueline en mooie foto's ook. De herfstkleuren maken het nog mooier