Eindelijk wildlife.

Beer op de weg

Gelukkig was afgelopen nacht beter dan de nacht ervoor. De koelkast had ik uitgezet dus die kon geen geluid meer produceren en regen is er bijna niet gevallen dus daar lag ik ook  niet van wakker. Ik hoorde wel rare geluiden in de badkamer vannacht, alsof er iets viel. Tot twee keer toe werd ik gewekt door een vallend voorwerp. Na de tweede keer ben ik toch  maar even op onderzoek gegaan. Maar alles stond op zijn plek zoals het de vorige avond was neergezet. Tsja, dan zal het toch wel iets onverklaarbaars zijn, of van buiten komen. Het blijft gissen. Vreemd.

De ontbijtbox werd weer keurig op tijd met een klop op de deur bezorgd. We kregen deze ochtend een omelet met spinazie en ham en kaas. Een broodpudding en een vers sapje met banaan en framboos. Koffie en thee hadden we zelf gezet.

We vertrokken om  iets over negenen, zeiden Nancy, de gastvrouw nog even gedag en gingen richting ons volgende onderkomen in Cowichan Lake. Nog geen 10 minuten onderweg, net buiten Ucluelet gebeurde het. Ik zei tegen Corina, dat lijkt wel een beer in de berm. We minderden snelheid en jawel hoor, aan de rechterkant van de berm waar wij reden liep hij dan ineens. De zwarte beer, zich te goed te doen aan groene blaadjes. We remden af en zetten de panieklichten aan en parkeerden even in de berm. De beer stoorde zich niet aan ons en was in zijn eigen wereld. Keek nergens van op. Corina stapte toch maar de auto uit om hem beter te kunnen fotograferen, maar aan haar liet hij alleen maar  zijn rug zien. Blijkbaar zag hij in haar niet een lekkerder hapje dan in de groene blaadjes van de struiken. Minuten lang konden we hem observeren tot er voorbij razende auto’s het nodig vonden de claxon te gebruiken. We weten niet precies of ze dat deden om ons te waarschuwen of om de beer weg te jagen. In ieder geval reageerde de zwarte beer er wel op en verdween in de struiken.

We zetten onze reis voort richting Port Alberni. Wederom moesten we langs het punt waarbij  bij de weg maar één rijbaan open was. De brokkelende Rocky  Wall aan de ene kant en aan de andere kant de afgrond. De rij wachtende auto’s was niet zo groot  deze keer, ik stond zelf namelijk vooraan in de rij wachtenden,  op groen licht om door te rijden. Na 5 minuten werd het rode licht oranje, blijkbaar was het groene licht op. 

Gelukkig verliep de doorgang over de opgebroken weg redelijk voorspoedig. Ook het vervolg van de route ging als een zonnetje, terwijl het behoorlijk regende. 

We hadden bedacht om in Port Alberni even te stoppen  voor een sanitaire onderbreking. Bij de Walmart stopten we voor een klein half uur. Even plassen en weer verder.

Omdat we weer langs Coombs kwamen en we wisten dat ze daar lekkere koffie hebben, zijn we toch aldaar  van de weg afgegaan en hebben bij de Goats on the roof even een lekkere cappuccino gehaald. Het grootste gedeelte van deze etappe van zo’n 320 km zat er op. 

Omstreeks 15.00 uur kwamen we bij de Farm Table Inn, in Lake Cowichan. Natuurlijk waren we weer veel te vroeg en werden we door de gastvrouw toch vriendelijk verzocht om een uur later ons wederom te melden.

Dan maar even ons heil zoeken in de omgeving. Maar het weer zat een beetje tegen om een mooi park op te zoeken en een wandeling te maken. We besloten daarom toch maar even in het dorp, Lake Cowichan zelf te gaan kijken. Maar ook daar is het toeristen seizoen al afgelopen, of zelfs nooit begonnen dit jaar. 

We maakten met de auto nog  een korte scenic route en kwamen warempel nog wat wildlife tegen onderweg. Een viertal Elk’s stonden zich ook aan het groene blad en gras tegoed te doen in de berm. Toch leuk om ook deze dieren nog even gespot te hebben.

Inmiddels was het bijna 4 uur en was het tijd om richting de B&B te gaan. Nu konden we zonder pardon toch de kamer in. Gastvrouw Evelyn Koops, met Nederlandse vader, wees ons onze kamer. De luxe van de afgelopen dagen was ingeruild voor basale eenvoud. Maar wel met boerderijdieren, varkens, kippen, schapen én een eigen greenhouse . De kamer waar we nu logeren heeft twee eenpersoonsbedden, een simpele douche met wastafel en een oude leren bank om te ‘lounchen’. Ook prima hoor maar een groot contrast met afgelopen dagen.

We hadden voor vanavond het diner gereserveerd in de B&B. En omdat er ook locals komen leek het ons een goede eetgelegenheid. En dat is ook zo gebleken. Veel maar wel lekker. Jammergenoeg is er in de buurt niet zo heel veel vertier. Daarom hebben we voor morgen maar besloten om naar Chemainus te gaan. De plaats staat bekend om zijn muurschilderingen. We gaan het zien. Eerst de eerste nacht in deze B&B maar eens doorkomen. Er lopen hier ook veel hanen rond, dus die zouden wel eens spelbreker kunnen zijn voor een uitgeslapen ochtend.