18 september

Zondag 18 september

Gisteravond hebben we bij terugkomst  in het hotel nog even HappyHour mee kunnen pakken. Van 18 tot 20 uur was het tweede biertje van de tap gratis echter de tap was leeg!? 

Op onze telefoon kregen we uit de Aurora app een melding dat het Noorderlicht met een kans van 10% zichtbaar zou zijn. Van deze lage kanspercentages word ik niet warm, maar Corina volgde de meldingen nauwkeurig. Voor alle zekerheid gingen we toch maar even buiten kijken, maar de bewolking was zo dik dat de kans om het echt te kunnen zien toch erg klein waren. Toch bleef er hoop want met de toename van de percentages bleek ook de KP index te stijgen. (KP index is de geomagnetische activiteitsindex van 0-9, waarbij 0 staat voor rustige condities en 9 staat voor hevige zonnestormen) 

We bleven toch maar proberen om een glimp van de groene gloed te kunnen waarnemen. Naar buiten, naar binnen, weer naar buiten en weer naar binnen. Pfff. Rond een uur of 10 gaven we de hoop maar op, de bewolking werd ook maar dikker en dikker. We zullen dus moeten wachten op volgende kansen.

Vanmorgen zijn we rond half negen vertrokken uit het “hotel”. Na een simpel maar goed ontbijt, bedankten we de hoteleigenaar c.q. klusjesman voor de prima oplossing voor het cottage probleem. In de cottage zouden we zeker niet zo uitgerust zijn geweest als in de hotelkamer. 

Net voordat ik de auto wilde starten schoot mij te binnen dat we ook nog een rekening te betalen hadden. Het was maar een klein bedrag maar toch.

Omdat de walvistocht niet door zou gaan, hoefden we ons ook niet te haasten om ons op tijd in een haven te melden. Gezien de harde wind, die naar mate we dichter bij zee kwamen, steeds meer leek toe te nemen, gingen we er niet van uit dat een andere boot wel zou uitvaren voor een excursie.

Onderweg namen de tijd om regelmatig te stoppen om de bijna buitenaardse landschappen op de foto te zetten. Met de  steeds wisselende bewolking, de zon op de bergen, en veel waterpartijen was het een prachtige route naar Grundarfjordur.

Op een gegeven moment reden we langs een plek waar alle schapenkuddes uit heel de regio leken samen te zijn gebracht. Honderden schapen in de wei, nog eens honderden samengeperst in met beton omheinde ruimtes en af en toe een paar schapen die blijkbaar bewust apart waren gezet. Van een lokale bezoeker hoorde ik dat er van veel schapenboeren de beste schapen uit hun kudde geselecteerd werden, en zo uiteindelijk het mooiste schaap een prijs zou krijgen. Het schapenfeest ging gepaard met muziek en duidelijk ook met de nodige alcoholische drank.

Een eindje verder stopten we bij het War and Peace museum, in de hoop er een kop koffie te kunnen drinken. Peacefull was het er zeker, hartstikke gesloten. Niets te beleven. In een hotel een paar kilometer verderop probeerden we het nog eens. Daar zat een aardige dame achter de receptie die direct iemand stuurde om voor ons een kop koffie te serveren. We konden weer even vooruit voor de volgende etappe.

A nog een paar fotoshoots kwamen we uit in Grundarfjordur, maar inchecken in de B&B kon nog niet, we waren te vroeg. Toen nog maar even doorgereden naar de waterval in de buurt de Kirkjufellsfoss. Nog net op tijd tot het weer zou omslaan van redelijk zonnig naar dikbewolkt en regen en nog steeds stormachtige wind.

Grundarfjordur is een dorp, in een fjord, prachtig gelegen. Het appartement waar we verblijven ziet er aan de buitenkant onooglijk uit en ook het inchecken was een beetje op zijn janboerenfluitjes. Maar eenmaal binnen valt het alles mee. Breakfast moeten we halen in het café om de hoek. Maar morgenochtend moeten we vroeg vertrekken om de Ferry in Stykkisholmur te halen. Dus even navragen in de Pub. 

Waar we straks zullen eten,moeten we nog even uitzoeken. Horeca is schaars hier in het dorp, dus het wordt een uitdaging.